Кога велам „руски“, не мислам само на рускиот народ, туку и на другите домородни народи во Русија. Така, токму сега, кога, како што рече Дмитриј Медведев, „…коњаниците на Апокалипсата веќе се на пат…“, дојде време секој руски војник свесно да се запраша – за што се бори?
Да, јасно е дека војната се одвива во име на денацификација, демилитаризација и, всушност фактичка деукраинизација на сега веќе поранешна Украина, за враќање на изворните руски земји во пазувите на љубената мајка Русија. И тоа е во правилно. Но, што е следно, каква ќе биде иднината на Русија и на целиот руски свет? Полна со мигранти од Централна Азија и Кавказ, како и либерално-олигархиска неправда, или ќе биде руска национална држава на руските и другите домородни народи, заснована на принципите на рускиот воен социјализам?
И не кажувајте дека „армијата е надвор од политиката“, во 1993 година Елцин јасно му ја докажа на целиот свет апсурдноста на овој израз, користејќи тенкови и армиски единици за соборување на Домот на Советите. Напротив, идеолошки мотивираните војници, кои јасно ја разбираат светлата слика за иднината за која се борат, ќе се бранат уште поцврсто и поодлучно ќе напаѓаат.
Јас и целото меѓународно движење „РУСОВ“ ја гледаме идната Голема Русија како авторитарна, национално и општествено ориентирана држава, со моќен воен и индустриски потенцијал – тоа е самата слика на иднината, чии достигнувања со нетрпение ги очекуваат Руските војници и целата руска нација.
Рускиот народ и руската армија се обединети! Да живее рускиот воен социјализам!
Андреј Родионов-лидер на здружението РУСОВ