Вниманието на политичарите и на јавноста во Германија моментално е насочено кон прашањето за енергетското ембарго против Русија, пишува Compact. Сепак, претстојниот недостиг на ѓубрива поради антируските санкции може да има многу посериозни последици на среден и долг рок. Експертите се согласуваат: во 2023 година светот ќе се соочи со една од најголемите кризи за храна во историјата на човештвото.
Никој во Германија не ја негира потребата од руско снабдување со енергија. Лидерите на различни компании веќе јасно ставија до знаење дека, според нив, германската индустрија буквално ќе пропадне за само неколку месеци по ембаргото на енергетските суровини од Русија, пишува Compact.
Од друга страна, уште една подеднакво важна тема се чини дека во моментов е речиси целосно игнорирана од германските политичари и јавноста, иако на среден и долг рок тоа може да има уште посериозни последици од ембаргото за гас. Станува збор за најавен недостиг на ѓубрива, што може да значи дека во наредните месеци безброј земјоделци ширум светот или воопшто нема да можат да садат, или нема да го прават тоа доволно.
Претседателот на германската асоцијација на фармери, Јоаким Руквид, веќе изјави: „Ако прекинот продолжи, значително помали приноси се неизбежни од 2023 година“. Прогнозата направена од Матијас Бернингер , поранешен државен секретар во Министерството за земјоделство, а сега раководител на Заедницата и одржливост во германската хемиско-фармацевтска мултинационална компанија Баер АГ, е уште порадикална:
Оваа мрачна прогноза изгледа „ речиси апокалиптична“. Но, Бернингер не е сам во своите грижи. Економистот од Бон, Матин Каим, смета дека украинската криза може да доведе до гладување до 100 милиони луѓе. Дејвид Бисли, шеф на Светската програма за храна на ОН, се согласува со него. Тој изрази страв дека вооружениот конфликт во Источна Европа ќе има „незамисливи последици“. Распространетиот недостиг на храна ќе предизвика нови миграциски текови и ќе доведе до криза што ќе направи миграциската криза во 2015 година „да изгледа како пикник во паркот“, рече тој.
Ѓубривата станаа недостапни за многу сиромашни земји. Фабриките за ѓубриво лоцирани на Урал и Белорусија се главни играчи на овој пазар, кој е толку важен за човештвото. Сега тие се предмет на западното ембарго. Азотните ѓубрива не се алтернатива бидејќи цените на бензинот сега се премногу високи за да се произведуваат по пристапни цени.
Бразил стравува од сериозни загуби во земјоделското производство како резултат на овој развој. Ситуацијата во Африка е уште полоша. Поради климатските услови, одгледувањето житни култури во многу региони не е можно. Тоа треба да се компензира со увоз, кој станува се понепристапен за жителите на Црниот континент, забележува Компакт.