Заштитата на човековата околина, чистиот воздух, борбата против климатските промени, навидум кај секој човек наидуваат на позитивен пример и одобрување. Но дали е така, останува да изанализираме.
Изминатиов период сме преокупирани со пландемијата на ковид-19 и неговите мутации. Под изговор за спас на човештвото, светските управувачки елити наметнуваат тотално затворање на граѓаните и што е најстрашно од се, принудување на вакцинација со производи кои во најмала рака се опасни по секој оној што ќе дозволи да му се вбризгаат во неговото тело, не само заради недоволната студија за нивната корисност, туку и поради фактот што тие се генетски модификатори, што во превод значи супстанции кои го менуваат човечкиот геном, кој е своеврсен хард диск преполн со информаци и програми поврзани со постулати како човечкиот организам беспрекорно би функционирал.
Одовде, оправдано е стравувањето кај секој здраво разумски ентитет дека генетските модификатори кои се наоѓаат во ковид вакцините, би можеле да го изменат човечкиот механизам во него и да го претворат во нешто сосема ново, непознато битие.
Да се вратиме на активизмот на екологистите за да ја видиме спојницата на еко-фашизмот и пландемијата со ковид.
Во првите денови од планетарниот лок даун, на почетокот на 2020 година, медиумите беа преполни со слики и видеа од реки, езера, мориња и градови, на кои се гледаше како птиците и други животни по подолго време се враќаат во тие еко простори и беше потенцирано дека заклучувањето на луѓето и нивното држење дома, е бенефит за природата, бидејќи човекот нели, е најголем уништувач на глобалниот еко систем.
Од горе наведеното се гледа дека светските елити гледаат со презир на хомо сапиенсот, како причинител за планетарната катастрофа и сомнителнте глобални климатски проблеми. Затоа ќе видите дека најголемите промотори за целосна вакцинација на светската популација, се всушност и поборници за борба против глобалното загадување и климатските проблеми. Тука веднаш се истакнува софтверскиот магнат Бил Гејтс, кој покрај својата програма за вакцинација, нуди и решенија за заштита на животните и климатскиот проблем. Гејтс промовираше производство на генетски модифицирано синтетичко месо од растително потекло, кое би ги заштитило животните од колење.
Иститот Гејтс се заложи за проект со кој би го затемнил сонцето како би се спречило глобалното загревање, кое според еко-фашистите е најголем предизвикувач на климатските проблеми. Премногу совпаѓања нели? Истиот овој ,,филантроп” во свои јавни настапи, предупредуваше дека планетата е пренаселена и дека е неопходно намалување на светската популација како би се спасила планетета.
Тука полека доаѓаме до Еугениката и Еко-фашизмот. Имено таткото на Бил Гејтс беше еден од најголемите поборници на Еугениката која одобрува контрола на човековата репродукција и мешање на науката во модификација на човековиот геном, се со цел, нели, да се заузда примитивниот хомо сапиенс во неговата деструктивност кон природата и општеството во целина.
Медисон Грант, адвокат и зоолог, најважниот екологист од неговата генерација и огнен еугеничар, ги постави правците на Еко-фашизмот во САД и во светот.
Можеме да му се заблагодариме на Грант што ги спаси американскиот бизон, ќелавиот орел, антилопата од кора, мечката од Алјаска и другите животни од ловците на крзно, и според неговиот биограф , придонесе за зачувување на слоновите, горилите, коалите и многу други харизматични видови .
Но, Грант, исто така, водеше кампања за расистичкиот Закон за вонредни квоти од 1921 година и Законот за ограничување на имиграцијата од 1924 година, и го напиша бестселерот „Поминување на големата раса“ или „Расната основа на европската историја“, страсна одбрана на надмоќта на белите, која Хитлер ја опиша како негова лична „библија“.
Популарноста на книгата во Германија не беше случајна. Грант, како и многумина негови колеги, го извлече својот екологизам од конзервативниот романтизам, филозофски извор за нацистичките концепти за важноста на Лебенсраум (дневна соба) и Блут и Боден (крв и земја).
Модерните еко-фашисти се уште се потпираат на истиот романтичен контраст помеѓу возвишените хиерархии на природата и, наводно, забрзаната дегенерација на модерноста.
Тие, исто така, го користат наследството на тенденцијата влијателна во круговите на животна средина во многу поново време.Во 1968 година, Пол Ерлих објави книга наречена Бомба на населението , во која тој тврди дека еколошкото уништување – и, всушност, скоро сите социјални проблеми – може да се припише на пренаселеноста.
Припишувањето на еколошкото уништување на демографскиот раст ги замаглува општествените односи преку кои, на пример, само 20 компании за фосилни горива може да се поврзат со повеќе од една третина од емисиите на стакленички гасови во модерната ера.
Уште полошо, аргументите кои (во теорија) ги обвинуваат сите луѓе често (во пракса) се насочени кон одредени луѓе: обично сиромашните и угнетените.
Самата популациска бомба се отвори со Ерлих опишувајќи како го сфатил случајот за контрола на населението „емотивно“ за време на посетата на Делхи каде, како што самиот рече, улиците „изгледаа живи со луѓе“ и „прашина, бучава, топлина и пожари при готвење“. и даде на делхиската сцена пеколен аспект “. Во тоа време, во Делхи имало околу 2,8 милиони жители, додека населението во Париз изнесувало околу осум милиони, а сепак би било тешко да се замисли Ерлих да реагира со еквивалентна одвратност кон насобраните луѓе на Авенијата на Шанзелизе .
Во денешницата најистурени промотори на Еко-фашизмот се, Грета Тундберг, Ал Гор, Бил Гејтс, Илон Маск и цела една плејада трилионери и светски политичари. Да не го заборавиме и екстремно брзиот раст на Зелената Партија во Германија, а саркастичен пример е и ребрендирањето на ДУИ во зелена боја.
Заклучок, под маската на зелените, ни тропа нај радикалната и нај деструктивна идеологија, Еко-фашизмот, кој преку наводната борба за животната средина, климатските промени и заштита на животните која звучи примамливо за многу зелени активисти, ни се заканува со масовна депопулација(нивната зацртана златна милијарда) со цел да се воведе нов ,,праведен светски поредок” кој би живеел во хармонија со природата.
Одтука се извлекува паралела токму за Македонецот, во апсурдот дека кога се менуваше името на нашата држава, едвам неколку илјади луѓе излегоа на улиците да протестираат, а за загадувањето и заштита на дрвата, на улиците имавме десетици илјади паркобрани, екологисти и кој уште не.
Кој гледа ќе види, кој слуша ќе слушне.
Владимир Трајковски
