Зборот , треба , е старо-славjански израз за жртва ( ТРЕБА) – кон Природата , со дарови од Природата. ТРЕБИТЕ ги сочинувале : плодовите добиени со земjоделски труд , овоштиjа и зарзавати ,. Кошниците преполни со ТРЕБИ , нудени биле на Боговите на краjот од годишниот циклус , на празникот Иван Купала ( 22 Jуни – денот на летниот сонцестои ).
Од таму и поимот , треба , во насловот , како метафора за жртвата ; со коjа се бара Македониjа да дееволуира до ,, храна за Златното Теле ,,.
Зборот , треба , е старо-славjански израз за жртва ( ТРЕБА) – кон Природата , со дарови од Природата. ТРЕБИТЕ ги сочинувале : плодовите добиени со земjоделски труд , овоштиjа и зарзавати ,. Кошниците преполни со ТРЕБИ , нудени биле на Боговите на краjот од годишниот циклус , на празникот Иван Купала ( 22 Jуни – денот на летниот сонцестои ).
Од таму и поимот , треба , во насловот , како метафора за жртвата ; со коjа се бара Македониjа да дееволуира до ,, храна за Златното Теле ,,.
Историjата е област од човековите интереси … ( некои jа нарекуваат наука , но , зарем е можно во научна дисциплина фактите да се модификуваат и преиначуваат , така брзо и поданички послушно како што е тоа случаj cо историjата ? Такво симултано предвижување на , научните догми , по полето на историjата , jа прави , меко речено , – нестабилна. Не можам да се сетам на случаj кога математиката ги сменала своите постулати и научни вистини при промена на политичка власт во некоjа земjа. Или во физиката , географиjата… Немало случаj кога кардио – центарот , на пример , во Хjустон го преместил срцето под десното белодробно крило , само затоа што ,, магарињата ,,во САД победиле на изборите ?!)… коjа помага : – Коренот од дрвото на Народот да не се исуши и силни ветришта да го оддуваат , за лисjето да излегуваат секоjа пролет , на новите гранки во голем броj.
Чунки , ако не знаеме од каде доаѓаме , како можеме да знаеме кон каде пат држиме ? Па така , еден народ со солидни способности и мноштво таленти , се тетерави по галиматисите на историjата , подгрбавен, заради висината на плафонот изѕидан од туѓи неимари , но и македонски калџии.
Едни те исти временски отсечки ги проучуваат современите хроночитачи , зошто за други епохи од суштестувањето на нашите предци и природниот склад ( хармоничен ) на нивниот ,,чад,, не се делат грантови од фалсификаторите на нашето минато. Климакс на цинизамот западно- европски : делат пари на преставниците од нашата,, наука ,, за, овие, да jа потврдат европската фалца. Честа на Македониjа jа бранат од , црвен образ , малкумина одважни од таа професиjа , а меѓу нив и македонска потомствена- принцеза
Но , Македонците , се споменуваат и како Бодричи ( Е. Савељев ,, Древната историjа на Козаштвото,, ) Дел од Александровите луѓе , при враќањето дома во Македониjа од Источниот Поход , решиле да останат на бреговите од Варjашкото ( Балтичко ) Море и да основаат заедница позната како Бодричи , кои се основачи на Новгород и Псков. Подоцнежната судбина на македонските луѓе населени на териториjа коjа била изложена на континуиран напад од Викинзите , Германите , Унгро- Фините и Хазарите се испреплетува во славјанските соjузи како со Западно – Славјански ( соjузот помеѓу Приморjани- Бодричи – Љутичи ) така и со Источните и Северните Славjани ( каде и се наоѓа престолнината – Новгород , околу Ладожското Езеро ).
Тоj државотворен талент , Бодричите , го крунисале со формирање на првата Руска држава. Синот на кнезот на Бодричите , Доброљуб ,( Гудлав- во нормански стил ) Рурик – Сокол ( Рjурик – норманско име ) и неговите два брата го положиле фундаментот на Големата Држава. Се разбира , после Рурик , знамето на Славjанскиот Соjуз го развиорил Алек Вешаj ( Весник , Ведун ) до созревањето на Руриковиот син Игор ( за жал антипод на сопствениот татко . Растурил скоро се што Рурик и Алек изградиле , во државничка смисла на терминот. Игор ,бил жестоко убиен кога отишол по втор пат да собира данок каj Кривичите. Неговата сопруга – кнегињата Олга ( Jасна ) , коjа е крстена на бреговите од Белото Езеро ( Охридско ) , а е ќерка на Алек Вешаj, како и неjзиниот син , покрстувачот на Светая Русь -Владимир Красно ( Jасно ) Сонце ги продолжуваат блиските , трепетни , односи со Охридската родова и воена аристократиjа . Владимир Красно Сонце , дури и се жени со принцеза од охридскиот двор , принцезата Елена , коjа се jавува како постоjан преставник на Охридската, Прва, меѓу рамноправните Црква.Маjката на Иван Васиљевич Рурик – Софиjа , била претставник на македонската династиjа- Палеолог … И тука се прекинува ,ионака веќе изгризаната од ахаjците нитка , коjа ги поврзуваше Киев – Охрид- Москва.
Според средновековните записи : Несторовиот- ,, Повест Времених Лет ,, ,, Бертински Хроники,, ,, Лаврентиjевскиот Список ,, ,, Ипатиевски Хроники ,, ,, Летописите на Карамазин ,, , од 860 година со Славjанскиот Соjуз и Новгород како престолнина , започнал да управува Рурик ( Рарог- Сокол на старославjански jазик ) со неговите дваjца браќа и ,, содружници ,, кои jа преставувале ударната моќ на новиот Кнез. Соjузот растел , благодарение на успешната стратегиjа на Бодричот Рурик . На соjузите кои во голем броj почнале да влегуваат под негова управа ; Рурик им нудел заштита по , пониска цена , од актуелните ,, заштитници ,, – лихварите Хазари. Ако се земе предвид : Хазариjа била држава- паразит , со 100.000 професионална армиjа , со номинален владател – Каган и реална власт на Евреиски Рабини . Хазарите го прифатиле Jудеизамот во 7-от век , под натисокот на Евреите кои во голем броj се населиле на хазарската териториjа , бегаjќи од нивните довчерашни браќа Семити кои го признаа Мухамед за своj пророк.Во текот на непродолжителен временски период , Хазариjа добила двоглава извршна власт ; номиналната , во лицето на Каганот и реална та- равинска власт . Хазарскиот Каганат своето постоење го хранел со : царински давачки , лихварство , рекет ( заштита на рекетираните племиња од самите себе ). Рурик , за пониска цена ги заштитувал племенските територии , но реално , со учество на своите , дружини , во неблагоприjатни околности за заштитуваните. Руриковиот соjуз , при неговиот живот , ги опфаќал земjите ; северно до Урал – jужно до Руско ( Црно ) Море , исток , jуго-исток и Полjаните ( Киев ) како западна граница.
Олег Вешчи , последователно , ги поразил Хазарите и стигнал до нивната престолнина – Итиљ , денешен Астрахањ. Олег не е од родот Рурик , но е ментор на руриковиот син Игор , и архетип на другарска пожртвуваност и верност. Историjата , пишаната , така и онаа коjа се пренесува како мит , легенда , приказна или песна ; не памети ниту еден стих во коj се пее за неговите богатства или раскошен живот. Дури и не се облекувал по ,, кнежевски ,, за да биде еден од дружината. Тоа го потврдува и Пушкин во поемата за Алек Вешчи. Идеалистот , Олег Вешчи , живеел за денот кога сите Славjани ќе бидат обединети , а неприjателите нивни :потивки од вода , пониски од трева.
Следниот од руриковата лоза коj ; му го заби глоговиот колец во срцето на хазарскиот паразит е Светислав. Тоj во страшен налет ги разбил Хазарите , наслушан за изживувањето нивно врз заробените Славjани , кои подоцна ги продавале како робови. Робовладетелството било незамисливо за славjанскиот начин на живот , коj бил регулиран со систем на КОНИ – прописи и норми засновани на принципот за совестливост и поука. Но , со воспоставувањето на феудалниот систем , КОНИ-те се престориjа во римските ЗА -КОНИ ( зад коните , надвор од нив ) , кои го промовираа системот на казни , закани и неуспешни ресоциjализации.
Со заземање на источната престолнина Беловеж ( Во 1991 г. на местото од градот , беше потпишан договорот за престанување со живот на СССР. Уште еден цинизам , како освета за рушењето на Хазарскиот Каганат ).
Во кратки , рески, и , цртички , ова се можните причини за нељубовта на хазарските наследници , владиките на Светов. Тие паметат за ,себепреѓашните, поразени од родот на Рурик. А , одамна откриен е ефектот на послужената освета во остината форма.
Други , моќни неприjатели , стекнаа Рурикови со освоjувањето на Цар -Град во 6.415 г. или 907 од н.е.( Константинопол ). Грците во недоумница гледаа на ,, моноксилите ,, ( славjански бродови , издлабени од едно стебло , кои пловеле по реки ,а за морска пловидба , премостувале два , моноксила , со обработано стебло од потенко дрво) со едра на jарболите , како се спуштаат низ ридот , заобиколуваjќи го Златниот Рог , коj веќе бил заштитен со крупен синџир од едниот – до другиот краj на заливот.2.000 , ладjи , и ,моноксили , изброиле ахаjците во големиот страв што ги обзел и изнесле пред портите на градот вина разни и закуски вкусни. Со злато и богаства баjни ги опсипале напаѓачите , лигавеjќи се , како само тезгарошите и шибицарите умеат. Но , Олег Вешчи , ги прозрел нивните лицемерни мисли и наредил :- Никоj , ништо да не вкуси од jадствата скапи , ниту пак да се напие од вината сортни ! И неговиот прекар Вешчи ( Вестоносец , Ведун , Видовит ) , се покажал како правоподобен. Сета трпеза поставена од , тезгарошите , ахаjци – била затрована.
Договорот , што го потпишале Цесарите Леон и Александар со Олег бил на двата jазика и овозможувал , до тогаш , невидени услови за трговиjа на Славjаните во Цар -Град без царински давачки вообичаени за останатите учесници .,, Купците,, од олеговиот соjуз можеле да живеат во градот 90 дена со платени расходи од касата на Цар- Град. Ахаjците превземале обврска : починатите Славjани бесплатно ги транспортирале до Тавриските ( Кримски ) пристаништа . Интересна е точката од договорот во коjа ; се пропишува бесплатно користење на амамите за сите Славjани кои се наоѓале во градот по било коj основ. Ова точка е особено интересна , заради фактот :- Од сите меѓународни договори само Олег инсистирал на ,, фри ,, бањи , додека европските купци дури и не знаеле за нивното постоење и намена.
Патраjархот Фотиj го потврдува постоењето на овоj договор и во времето на кнезот Светислав од Земjата на Тавридите и Скифите, како jа нарекувале државата во тоа време.
Иван Грозни Рурик , го поставил цариградскиот патриjарх Jеремиjа Втори на московскиот престол , но не за долго. Иако во тоа време( 1589 г.) грчкиот црноризец се шетал низ Руското Царство бесцелно , заради немилоста од османскиот султан коj веќе управувал со Константинопол , неговата несвета алчност допринесла да биде при живот сменат со рускиот патриjарх Jов.
Во недрата на времето постои и период далеку понеприjатен за доjденците од суб-африканското копно , на териториjата од Македонскиот Полуостров. Го паметат ахеjците на , ниво на генетска мемориjа , и времето кога Филип и Александар ги поставиjа на место нивните предци . А тоа е место кое не може да се нарече – победничко.
На овие врагови- антимакедонци им се , присисаа , и одродени Македонци на кои шаренилото на хазаро-ахаjската џиџи-миџарница им ги ослепе очите и запечати ушите. А не знаат едните , ниту другите : – Денот на слободата , после 1.000 годишното робување , веќе мириса со аоматот на победата !
Зоран Курљан
