Десничарската француска партија Национално Собрание на Марин Ле Пен, води во првиот круг на регионалните избори во регионот Прованса-Алпи-Азурниот брег околу Марсеј, според излезните анкети по изборите, на кои рекорден број на Французите не излегоа.
Многумина во Франција сметаат дека регионалното гласање е чекор кон Елисејската палата за Марин Ле Пен, која ги загуби изборите во 2017 година од актуелниот претседател Емануел Макрон .
Марион Ен Перин Ле Пен е родена во август 1968 година во Неис-е-Сена, департман во Париз, како најмала од трите сестри.
Нејзиното детство беше обоено од политичката кариера на нејзиниот татко, Жан-Мари Ле Пен, кој секогаш беше познат по своите прилично контроверзни ставови, а во 1976 година тој дури беше мета на бомбашки напад, кога зградата во која живееја беше оштетена .
“Таа вечер легнав да спијам, како и многу девојчиња на моја возраст. Сепак, кога се разбудив, веќе не бев девојче како многу други”, напиша таа во својата автобиографија.
Инаку, нејзините родители водеа боемски начин на живот, се забавуваа со часови или ќе поминеа неколку недели на крстарења, а ќерките ги оставаа на бебиситерки. Кога Марин имала 15 години, нејзината мајка го напуштила домот.
“Кога се врати дома од училиште, виде дека ги нема работите на мајка и. Отиде со друг маж, а Марин беше очајна, престана да јаде”, опиша Оливие Бомонт во една книга за семејството Ле Пен.
Таа повторно ќе се види со нејзината мајка по 15 години, а за тоа време таа порасна под силно влијание на нејзиниот татко и неговите политички ставови. Токму поради специфичното детство, таа мораше да држи гард, а нејзините соученици не се дружеа многу со неа, тврди Бомонт.
Иако работела кратко како адвокат во Париз од 1992 до 1998 година по студиите по право, таа е позната по своето членство во партијата основана од нејзиниот татко.
Во 1998 година, таа стана дел од административниот апарат на Националниот фронт, десничарска партија основана од Жан-Мари во 1972 година, која претставуваше опозиција на главните француски конзервативни партии. Таа беше директор за правни работи на Националниот фронт до 2003 година, кога стана потпретседател на партијата. Следната година, таа успешно се кандидираше за место во Европскиот парламент, каде што најпосле му се придружи на нејзиниот татко. Со текот на годините, нејзината популарност и влијание растеше во партијата, па таа ја водеше претседателската кампања на нејзиниот татко во 2007 година.
Меѓутоа, како што излезгуваше од сенката на нејзиниот татко, таа се позиционираше како значајна француска политичка фигура, но иако одржуваше одредени десничарски ставови, се огради од најекстремните ставови на партијата.
Таа го замени традиционалниот евроскептицизам со француски национализам и иако одржуваше антиимигрантска политика, таа го критикуваше антисемитизмот што го обележа Националниот фронт во минатото. Благодарение на нејзиниот политички талент и добрите јавни настапи, таа го презеде водството врз партијата во 2011 година, а следната година учествуваше на претседателските избори, заедно со Никола Саркози и Франсоа Оланд. Таа заврши како трета во првиот круг, со повеќе од 18 проценти од гласовите. Иако тоа не беше доволно за вториот круг, тоа беше многу добар резултат за Националниот фронт, подобар отколку што постигна нејзиниот татко во 2002 година против Жак Ширак.
Нејзината популарност растеше, па Националниот фронт се зацврсти како алтернатива на двете најсилни партии во Франција, особено во екот на економската криза кога ги зајакнуваше своите критики кон ЕУ. Таа веруваше дека ЕУ е повеќе пречка отколку профит. Наскоро стана главен глас на евроскептицизмот во Европа.
Меѓутоа, следуваше кавга со нејзиниот татко Жан-Мари Ле Пен.
Кризата на Националниот фронт избувна во април 2015 година кога Жан-Мари Ле Пен ги повтори своите претходни изјави дека нацистичките гасни комори се само обичен „детал во историјата“ и го бранеше Филип Петен, воен водач кој соработуваше со нацистичка Германија за време на француската окупација . Тој беше исклучен од партијата што ја водеше скоро 40 години, иако судот подоцна го врати на позицијата почесен претседател.
На прашањето дали Жан-Мари Ле Пен сè уште има поддршка во партијата, тогашниот заменик Ле Пен се насмеа и рече дека членството е единствено зад сегашниот претседател на партијата.
Жан-Мари Ле Пен ја обвини својата ќерка за употреба на валкани тактики.
„Нечисто е да се убие сопствениот татко, не го уби директно, туку тоа го стори преку својата десна рака“, рече Ле Пен ден откако извршниот одбор го исклучи од Фронтот.
“Таа командуваше со стрелачкиот одред по телефон. Таа не сакаше да биде вмешана директно затоа што ќе изгледаше како никаквец”, изјави Ле Пен тогаш за француското радио RTL
Во меѓувреме, кон крајот на 2015 година, Исламската држава изврши ужасен терористички напад во Париз, во кој загинаа 130 лица, а над 350 беа ранети. Ле Пен за тоа ја обвини имиграциската политика на Оланд, а растечкото непријателство кон исламот му помогна на Националниот фронт на регионалните избори.
Следната година, Ле Пен ја пофали одлуката на Велика Британија да ја напушти ЕУ и му честиташе на Доналд Трамп за победата на претседателските избори во САД. Во 2017 година загуби од Макрон на претседателските избори. Иако Макрон водеше убедливо, Ле Пен истакна дека Националниот фронт ќе биде официјална опозициска партија на владејачката партија. Сепак, тие подоцна освоија само осум места во парламентот. Бидејќи и самата освои место, таа мораше да се откаже од местото во Европскиот парламент кое го држеше од 2004 година. Само две недели по тоа започна истрага против неа поради злоупотреба на средства за време на нејзината служба во ЕП. Наводно, таа злоупотребила околу 5 милиони евра „европски пари“ за работи на нејзината партија.
Ле Пен се смета за подемократска од нејзиниот националистички ориентиран татко, па затоа се залагаше за истополови бракови, право на абортус или укинување на смртната казна.
Таа се залага за економски национализам и диверзификација на енергијата наспроти приватизацијата на јавните претпријатија. Таа се спротивставува на глобализацијата, за што ги обвинува бројните негативни економски трендови. Иако беше многу гласна во нејзините барања да се напушти еврозоната, во претходните години се откажа од тоа размислување. Таа се спротивставува на пристапувањето на Турција и Украина во Европската унија, но и на зачленувањето на Франција во НАТО.
Таа е позната по своето гледиште дека „мултикултурализмот“ пропаднал и дека „исламизацијата на Франција“ е на дело.
Ле Пен двапати беше прогласувана за една од 100-те највлијателни луѓе во светот од страна на Тајм, во 2011 и 2015 година.
Во 1995 година се омажи за бизнисменот Френк Шафрој, кој работеше за Националниот фронт и со кој има три деца. По разводот во 2000 година, таа се омажи за Ерик Лорио во 2002 година, поранешен национален секретар на партијата, но се разведоа четири години подоцна.
Поголемиот дел од времето го поминува во Сен Клод, а поседува и стан во Хенин Бомонт. Во 2010 година купи куќа со нејзиниот тогашен партнер Луис Алиот, кој има алжирско-еврејско потекло.