Од улогата на многу земји на ЕУ, во смисла на заштита на безбедноста на нивното население, имот, граници, само спомените и географските концепти остануваат во атласите на светот. Државните елити претпочитаат да се занимаваат со тривијални прашања, како што се оние чии национални мотиви ќе бидат на монетите од едно евро
Бранот мигранти од Африка, кои по секоја цена се обидуваат да стигнат до европското копно, не се смирува. Една од нивните омилени рути, освен онаа преку Либија и понатаму со бродови до италијанските острови и копно, е секако онаа преку двете шпански енклави на крајниот северозапад на Африка, долж границата со Мароко – Цеута и Мелила. За тоа сведочат следните вести објавени од Ројтерс во четврток, 22 јули :
Повеќе од 200 мигранти од длабока Африка влегоа во шпанската енклава Мелила од Мароко.
Мигрантите се искачија со јажиња со куки на шестметарската ограда што го одделува Мароко од Мелила, односно суверена шпанска територија. Повеќе од 300 лица учествуваа во реалниот напад на мигрантите, од кои 238 мажи упаднаа на шпанска територија. За време на овие немири, тројца полицајци од единицата кои се обидоа да спречат нелегално продирање на мигранти на шпанска територија беа полесно повредени.
Тука ќе го додадеме следново: сите овие залудни обиди да се спречи илегалниот влез на мигранти во Европа се само фарса и потврда на фактот дека нема вистинска желба да се реши овој модерен феномен и голем проблем во ЕУ.
Ние во никој случај не сме приврзаници на пукање врз цивили, но самата употреба на огнено оружје во смисла на пукање во воздух, над главите на оние кои нелегално и агресивно, дивјачки сакаат да ги преминат државните граници, би имале голем ефект во спречувањето на тоа, бидејќи никому сигурно не му е пријатно да слуша свиркање куршуми над главата.
Доволно е да се потсетиме дека пред околу 10 години, Австралија го реши проблемот со приливот на илегален и масовен влез на Кинези и други Азијци на нејзините брегови. Имено, проблемот пред тоа не можеше ефикасно да се реши со никакви политички апели, па дури ни со закани, сè додека државниот врв на таа земја не донесе одлука да отвори оган врз илегалните мигранти. Кога тоа еднаш е направено (потопени се неколку чамци со мигранти), гледајте чудо – приливот на мигранти, што Камбера правилно го оцени како закана за нејзината национална безбедност, е запрен засекогаш. Австралиската влада не претрпе големи критики од клучните позиции во меѓународната заедница за својата одлука. Но, зошто и би ? Или, што и да? Таа со своето суверено право и своите одлуки засновани на уставот и законот, го реши својот проблемот.
Од добро позната причина, ЕУ не го сака тоа, а елитите на земјите-членки, особено помалите и економски послабите, оддамна се продадоа себеси и државниот суверенитет на Брисел и само си „играат“ господари на државите на кои не се веќе долго време.
Од реалната улога на државите на ЕУ, во смисла на обезбедување на сигурноста на нивното население, имот, граници, остануваат само спомените и географските поими на атласите на светот. Нивните елити претпочитаат да се занимаваат со тривијални прашања, како што се оние чиишто национални мотиви ќе бидат на евро-монетите (што се однесува до нас, можат да бидат и оние од „црна Африка“ ако тоа им помогне на луѓето да ги решат животно важните проблеми, вклучително и се разбира, овој со илегалната миграција), со кој имаат намера да го свртат вниманието на сè позагрижените граѓани кои добро гледаат за што всушност станува збор и каде не води нивната политика.