“Вирусни циклуси – Корона вируси” (Микроскопот и откритијата на Ројал Рајф)
Телото има свои циклуси па така и вирусите. Исто како времето. Кога токсичните наслаги во телото ќе достигнат максимум , плимата од реакција како резултат на тоа не може да се сопре. Тоа најчесто се случува при сезонски и температурни промени , стрес, напор и постојана загриженост. Сезонските временски промени му сигнализираат на телото да започне со процесот на чистење на токсините кои се акумулирале во крвта. Кога токсините навлегуваат во крвотокот бактериите мораат да се размножуваат затоа што тие се хранат со токсичните материи – тие се живи организми , имаат метаболизам кој го користат за разградување на отпадот што се собира во нашите организми.
Меѓутоа ако се случи, а се случува многу често , бактериите да бидат целосно отруени во овој процес , тогаш клетката започнува со создавање на вируси – раствори, кои треба да го измијат сето она што бактериите не успеале.
Вирусите елимимираат се што е преостанато со што би ја вратиле хомеостазата на телото. Да не постојат вирусите телото не би имало можност да се чисти и би изумрело заради токсичност.
Мора да се разбере правата природа на вирусите , не можеме вечно да живееме во заблуда.
Вирусите не се живи.
Вирусите не се заразни.
Вирусите не можат да се пренесуваат меѓу луѓето. Немаат ДНА и РНК потребни за инфицирање на други клетки. Клетките не можат да бидат заразени со туѓ отпад. А телото токму така постапува со туѓи вируси. Телото не ги распознава туѓите вируси затоа што не поседува клуч ни време на нивната активност.
Кога во телото ќе се вбризга животинско вирусно ткиво , организмот нема да го препознае затоа што не потекнува од неговата внатрешност. Дури и да се пренесе преку воздух како што тврдат дека се случува, нема да биде препознаен.
Ја имаме и функцијата на слузницата. Кога слузницата се анализира под микроскоп се евидентира начинот на кој токсините преку слузницата (вирусите) се филтрираат како отпад. Ако ги вдишете преку облик на пареа тогаш се работи за контаминација со која телото мора да се справи. Доколку е доволно токсично телото ќе мора да создаде респираторен вирус за да се разгради и отстрани токсичноста. Тоа се корона вируси. Постојат од секогаш.
Секој имал корона вирус во даден момент од животот. На токсичните наслаги им треба време да се наталожат , и се таложат истовремено кај голем дел од популацијата. Поголемиот дел од населението ќе се ослободува од отровите во исто време. Ваквото однесување за некорумпираниот дел од науката претставува “Илузија на вирусна активност”. Но властите ја искористуваат ваквата можност за манипулација многу одамна, затоа што оној кој го набљудува сето ова од точка на незнаење верува дека се работи за зараза.
“Разоткривање на вирусологијата”
Проучувањето на вирусите по природа има пропусти. За да се набљудуваат во лабораторија вирусите мора да се земат, каутеризираат и исушат. Тоа се вика ирадијација. Со тоа се оттргнува влажниот дел од вирусот. Тоа е процес на “разблажување” со кој се “убива” вирусот. Меѓу другото напоменавме дека вирусите не се живи. При изведувањето на овие опсервации обично се користат животински вирусни протеини. Се опсервираат во Петриев сад кој е стерилизиран. Токсичниот серум се користи за да се одржи активноста која клетката ја прави жива. Но не и здрава. Клетките во таква средина немаат цел асортиман на микробни средства за чистење какви што имаат во човечкото тело. Немаат ни бактерии ни паразити во таквата средина за да ја отстранат и апсорбираат токсичноста. Научниците забележале дека во такви услови вирусите ја разградуваат сопствената клеточна активност. Тоа е илузија.
Употребуваат техника на боење на вирусите што доведува до неточни податоци и неточна опсервација. Затоа што вирусот не се однесува природно како во телото од каде што потекнува.
Науката знае за ова…но и понатаму продолжува со измамата.
Вирусите се многу мали , околку 0.1 микрон. За да ги видиме потребен ни е многу моќен микроскоп. Оптичките микроскопи бараат постапка на боење на вирусите за да се покажат на микроскоп.
Како се однесуваат вирусите во човечкото тело?
Тоа може да се дознае само доколку се набљудуваат во живо ткиво.
Научникот Ројал Рајф измислил сопствен микроскоп со кој може да се набљудува живо ткиво во снимки до 30.000 пати поголеми од нив. Можел да ги набљудува микроорганизмите во нивната жива состојба внатре во ткивото. Рајф забележал дека вирусите и бактериите пројавуваат неурамнотеженост во телесниот систем. Заклучил дека се плеоморфни , а со тоа го потврдил откритието на Антоан Бешамп од 1800та.
Во своите документации Рајф образложува :
“Во стварноста бактериите сами по себе не создаваат болест. Хемиските состојки на овие микроорганизми кои делуваат на неурамнотеженоста на клеточниот метаболизам во човечкото тело доведува до заболување. Ако метаболизмот на човечкото тело е совршено балансиран и урамнотежен , нема да биде подложен на ниту една болест.”
Секој кој што ги истражува записите на Ројал Рајф ќе открие дека во раните 1930ти го пронашол “Универзалниот микроскоп” кој што имал уникатна одлика да може да ги набљудува вирусите во жива состојба.
Денес имаме електронски микроскоп кој може да види вируси но само како снимка. И се гледаат мртви заради тоа што се озрачени со електрони, на тој начин работи електронскиот микроскоп – ги убива . Така, не можат да се анализираат животните процеси, а кај оптичкиот микроскоп се користат бои за да се истакне обликот, боите се токсични и повторно се добива мртов примерок.
Рајф го увидел ова ограничување во микробиологијата и микроскопијата па одлучил да се посвети на тоа и неговиот одговор бил да измисли микроскоп кој ќе го задржи светлото а со тоа и живиот примерок. Со овој метод можел да постигне екстремни зголемувања, екстремна резолуција. На тој начин можел да ги набљудува примероците во жива состојба. Можел да ги види вирусите како се движат и како поминуваат низ своите процеси.
Подготвила:
Милена Николиќ Симоновска
