Дијалошки однос.Општото значење на зборот дијалог е заеднички разговор. Дијалошкиот однос во теоријата на гешталт терапија се заснова на вистинското разбирање на две лица.
Во дијалогот, секоја личност реагира додека е во контакт со друга личност, односно е под влијание на таа друга личност. Дијалошкиот однос подразбира разбирање меѓу двајца дури и без зборови. Односот помеѓу терапевтот и клиентот е многу важен аспект на психотерапијата. Терапевтскиот однос во гешталт терапијата нагласува четири карактеристики на дијалогот, имено:
Инклузија – Процес во кој едно лице се обидува целосно да доживее друго лице „како што е“, без да оценува, анализира и толкува. Тоа е како емпатија во која во исто време личноста се обидува да ја задржи својата автономија.
Присуство – Терапевтот ги презентира своите набљудувања, мисли, чувства и лично искуство на клиентот користејќи го феноменолошкиот метод. Терапевтот се потпира на неговото лично присуство, а не на теоријата.
Доверба во дијалогот – Терапевтот се „предава“ на контактот со клиентот. Контактот произлегува од интеракцијата меѓу нив.
Дијалогот се „живее“ – Кога луѓето не зборуваат, постои и дијалог. Потоа вклучува употреба на гестови или невербална комуникација.
Кога терапевтот ги практикува сите четири споменати карактеристики во дијалогот со клиентот, тогаш тој создава врска „јас-ти“ меѓу нив. Врската „Јас-Ти“ се разликува од односот „Јас-Тоа“.
Во односот „Јас-Тоа“ има граници за дијагностицирање и зајакнување. Во истото, наместо да се дозволи целта да произлезе од односот меѓу двајца, целта е однапред дефинирана. Во овој тип на врска има калкулација и се нагласува контролата.
Врската „Јас-Ти“ вклучува взаемно примање и давање. Овој тип на врска претставува посебна заемна форма на меѓучовечка средба. Во оваа врска, важно е луѓето да си го изразат своето вистинско „јас“ еден на друг. Ова е можно кога и двајцата ќе се откажат од контролата врз себе и врз другиот и ќе си дозволат да се чувствуваат поврзани.
Ниту еден од овие два типа на односи не е занемарлив и е многу важен во дијалогот. Терминот прв го употребил егзистенцијалистот Мартин Бубер, кој верувал дека личноста „јас“ добива значење само во однос на друга личност.
Посетете го нашиот центар:
Данче Пауновска – Психотерапевт