Еден од најуспешните планови на темните кабалисти – Ционистите е создавањето на Фашистичка Германија.
За сликата да биде појасна мора да спомнам дека Евреите не се некој посебен народ во суштина, тие се пред се верска секта, а во самиот врв на таа секта се инфилтирани социјалните-паразити кои во суштина го обожуваат култот на смртта и робовладетелството кои се јасно прецизирани во Талмудот. Секој друг народ (односно сите други кои не се припадници на овој култ) за нив се Гоја – стока во превод и можат што сакаат да прават со нас. Тоа е правиот Ултра-Шовинизам, Фашизам и Сатанизам и сите овие одлики се интегрирани во нивниот финансиски продукт – Фашистичка Германија, која нормално е само нивна маска како директно не би се изложиле самите. Во Втората Светска војна жртвувани се останатите евреи кои немаат никаква поврзаност со банкарскиот систем, но во прашање е обичен народ, генерално Сефардски евреи па и дел од Ашкеназите, кои биле трговци, занаетчии, правници и све останото и многу евреи денеска се апсолутно свесни кој е нарачателот и финансиерот на ова болно сценарио и затоа толку жестоко бунтуваат против ционистите. За ова се надевам подетално ќе објасам во друга објава која ќе биде поврзана со Хазарите.
Ционисите не успеале да ја зграбат целосната економска моќ над целиот свет. Тие осебено започнале да се загрижуваат кога грузијскиот евреин – Џозев Џугашвили (во превод: Eврејчето) – познат по неговиот надимак како Сталин (челичниот) започнал да делува со својата сопствена политика, чија цел била да има контрола над светот во негова полза, но не и за другите. Господата Шив (Јacob Schiff) и Ротшилд (Rothschild) немале некое посебно влијание врз овој човек. Џозев Сталин сеуште не се побунил против нив, но покажал упорност и челично цврст карактер да се одметне од ционистичките спонзори на болшевизмот. Не дека притисокот ставен врз него од страна на неговиот protégé (заштиник) Лејба Бронштајн – Троцки не дало никакви резултати, напротив, резултирало во Сталин да го депортира него надвор од СССР.
Lionel Walter Rothschild, 2nd Baron Rothschild, Baron de Rothschild
Jacob Schiff
На 18 Јануари 1929, на Специјална средба на ОГПУ се одлучило да го депортираат Троцки надвор од СССР со неговото место на егзил во Алма-Ата (Казакстан). Џозев Џугашвили – Сталин не се осмелувал, во тоа време, да го допре неговиот најнечестив непријател ционистичката марионета – Лејба Бронштајн, кој ја напуштил земјата заедно со партиските архиви! Многу интересна ситуација, зар не?
Навредена, понижена и ограбена после Првата Светска Војна, Германија била идеален кандидат за јудејската банкарска елита – Ционистите да ги реализираат нивните планови за превземањето на контролата над светот, и затоа јудејската финансиска олигархија започнала да ја создава фашистичка Германија. За да го сторат ова тие ја одбрале национал-фашстичката партија на чело со Австрискиот ционист Адолф Хитлер (Адолф Шикелгрубер – Adolf Schickelgruber) како нивни главен инструмент и најверојатно вонбрачен продукт на австриската гранка на Ротшилди. Сосема логично и јасно станува што пред крајот на војната со операцијата “Спајалица”, префрлени во Латинска Америка и САД нцистичкиот научен и политички врв каде потаму работат под различен идентитет. Само од овој пример станува јасно кој финансирал во овие луѓе, што не сака така наивно да ги загуби.
Случувањата во Руската Империја јасно покажаа дека идеата на ционскиот интернационализам се појавил како новороденче.
Било невозможно да се одбере најдоброто време за национал-социјализмот. После Првата Светска Војна, Германците паднале понижени, ограбени и предадени од сите, и говорот на нивната специјална историска мисија била лековит мелем за нивните души. Зборувајќи за горе наведените причини на сметка на јудејската финансиска олигархија, допуштиле Германија да биде идеален инструмент за постигнување на нивните милениумски цели.
Одбивањето на Џозеф Џугашвили (Сталин) и компанија да го исполнат планот за светското покорување, развиен од страна на јудејската финансиска олигархија под името на “Перманентната револуција” се поврзува со појавувањето на новиот план – создавање на фашистичка Германија. Пред изборите во Германија одржани во 1933, некои корпорации и банки придонеле околу еден милион и триста десет илјади долари ($1,310,000.00) во фондовите на Нацистичката партија. Истотака, имало и индивидуални донации од петсто илјади и осумдест шест илјади долари ($586,000.00). На тој начин, корпорациите, банките и приватните индивидуалци префрлиле еден милион и осумсто деведесет и шест илјади долари на фондовите на Германската Нацистичка партиска кампања:
- 1933 Политички придонес
Кој биле индустријалистите и банкарите кој ги поставиле изборните средства на располагање на Нацистичката партија во 1933?
На листата на донатори и износот на нивниот придонес е како што следува:
Финансиските придонеси за Хитлер: Фебруари. 23 – Maрт. 13, 1933
(Сметката на Hjalmar Schacht во Delbuck, Schickler Bank)
Плус Политички придонес од Индивидуалните Биснисмени
Поголемто мнозинство од овие “донации” за Германската нацистичка партиска изборна кампања пристигнале од Американските банки и корпорации кои воглавном им припаѓале на Ционистите! Многу интересна “слика”! Но ова не е се. Откако Нацистичката партија победила на изборите и Хитлер ја добил титулата на Германски Канцелар, така и великодушната “река” на американскиот капитал продолжила да се слива во Германија.
Како што е видливо од горните информации, синдикатот на Њу Јоршката размена инвестирал во Германија картален развој на осумсто дваесет и шест милиона и четрсто илјади долари! Оваа сума на пари во тие времиња била едноставно незамислива! Сите овие инвестирања на синдикатите директно или индиректно им припаѓале на ционистичките финансиери! Јас би сакал да обрнам внимание на фактите дека овој огромен ционски капитал кој бил инвестиран во Германската индустрија (воглавном милитарна) , паралелно се одвивал со Големата Депресија (1929-1939) што ја зафатила Америка. Огромни суми на пари стигнале за развој на Германската индустрија; Германците се радувале зашто невработеноста исчезнала кога Хитлер дојшол на власт; Германија го јавала грбот на масовниот бран на брзиот економски пораст итн.., но во Соединетите Држави бројот на незапосленоста растела се повеќе и повеќе, огормен бој на луѓе гладувале со секој поминат ден. Се чини дека ова е некој вид на контрадикција, но тоа е само површно. Всушност тука нема контрадикција, па што, се било многу логично и внимателно размислено до најстните детали. Причните за Големата Депресија е настаната поради приватизацијата на Федералните Резерви и незаконското печатење на парите. Прво, за време на Големата Депресија мнозинството на најголемите банки и најпрофитабилните гранки на индустријата приминале во поседство на Ционистите. Второ, истовремено оваа финансова олигархија го создала фашистичкиот режим во понижената и навредената Германија. Се чини дека тука нема никакво поврзување на овие настани, но тоа е илузија која што ги крие внатрешните планови на Ционистичката финансова олигархија и нивната талмудка и милениумска страст за светска доминација.
Тука има многу интересен, но малку познат факт. Во “Eврејскиот весник” од Њу Јорк, во една статија било објавено за ШЕСТ МИЛИОНИ Евреи дека се убиени во Првата Светска Војна во Украина, и статијата е објавена на 19-ти Октомври 1919 година! Ова не грешка во пишувањето – туку објавена e на 19-ти Октомври 1919, кога Првата Светска Војна, која всушност ја организирале Евреите, била завршена! Во тоа време сеуште медиумите не биле потполно под контрола, но затоа после 1945 година оваа информација лесно прошла. Секако станува збор за фикција и воопшто не реална слика. Жртви секако имало меѓу Сефардите, но најголемите жртви за кои јавно се преќутува е вистинскиот геноцид каде над 30 милиони Словени се убиени за време на оваа војна. Инаку ова не е случајно што оваа статија била објавена во САД и точно во Њу Јорк, бидејќи Њу Јорк постанал главниот центар на светската Јудејска финансиска олигархија, најголемата размена во светот била лоцирана во Њу Јорк, на улицата која што постанала позната, како Wall Street. Името на оваа улица е директно поврзано со самата размена, поради тоа што на почетокот на 20-тиот век печатените натписи со размената биле лепени на уличните ѕидови. Од 1929 Јудеите ја превзеле контролата на скоро цел финанскиски систем во САД преку FRB (Federal Reserve Bank) која што припаѓала на финансиската група Ротшилд – Морган – Рокфелер и компанија. Од 1913 оваа група го добила правото од државата да се емитува доларот кои што им дозволувал штампање на “државни” банкноти кога и да посакаат и колку сакаат. Всушност, оваа финансиска група добила легално право да штампа фалсификувани пари.
Поради тоа што овие пари биле печатени од страна на приватни индивидуалци кои што директно не се поврзани со државните работи, чии приватни банкноти кога и да им одговарале на одборот на директори (сите од нив биле прватни лица), додека секоја друга приватна особа била строго казнета од страна на државата за овој вид на активности. Било фалсификат поради тоа што износот на парите во циркулацијата на земјата морала да кореспондира со националните продукти произведени од таа земја. Здравата економија може да постои само кога има баланс помеѓу износот од продуктите на земјата и износот на пари. Печатењето на износот на банкноти кои што го надминуваат балансот води до економска нестабилност и затоа, фалсификаторите секогаш биле прогонувани од државата. Меѓутоа, добивањето на правото да се емитира доларот, управниот одбор на директорите на Банката на Федералните Резерви започнала да печати пари во огромен износ каде во 1929 паричната маса ги надминала националните производи на САД за неколку пати. Ова е сторено интернационално, со цел да ја припремат земјата за Големата Депресија во 1929. Употребувајќи ја Њу Јоршката размена како нивни инструмент, на 24-ти Октомври 1929 “белите” Eвреи однонсо Левитите го организирале комплетно финансискиот колапс кои што го припремале од 1913, откако го добиле правото да го емитуваат доларот. Они планирале оваа операција да ја извршат нешто подоцна, но случувањето во СССР ги присилило нив да ја започнат оваа финансика махинација нешто порано. Сепак, како резултат на овој колапс Американските Ционисти ја превзеле контролата над 60% од индустријата и 90% од банкарските институции во земјата! Само оние кои имале огромни финансиски ресурси и оние кои можеле да печатат банкноти биле способни да ја преживеат оваа вештачко создадена финансиска криза. Ционистите за себе си ја печателе потребната сума на банкоти во FRB (Federal Reserve Bank) и така, финансиската криза која ја создале не влијаела на нив. Во земјата, скоро сите банки и компании кои што припаѓале на гоите го немале доволниот кеш и биле принудени да декларираат банкрот. Евреите го купиле имотот на овие претпријатија за 10% или дури помалце на аукција, употребувајќи ги парите кои биле печатени во Федералните Резерви. Големата Депресија во 1929 е најсјајниот пример за тоа како ционската финансиска мафија им одобрила на гоите да го заработат капиталот и да ги чинат најпљавите и најтешките работи за нив, и кога гоите ja создале социо-економската фондација во земјата, Социјалните паразити, со организирањето на оваа грандиозна махинациска размена, ги положиле нивните раце на најпрофитабилните претпријатија и банки.
Финансиските инвестирања во Германската воена индустрија ќе бидат најстрого спроведувани се до нејзиниот крах. На Ционистите им била потребна фашистичка Германија за да ја спремат за големата војна и да ја припремат таа скршена земја за тоа, создавајќи таму по секоја цена силна милитарна индустрија. Ционистичките финансиери ги инвестирале нивните пари за војна: тие знаеле совршено каде нивните пари ќе отидат. Целата вистинска аријска идеологија и возвишениот и просветлен филозовски правец на Ниче, Гете, Хегел, Фихте, Шаумбергер, Херман Врит и други бил злоуптребен исто како што светиот симбол – Свастиката се до денеска нажалост постанала синоним за нацизам и разизам, исто како и самиот филозовски правец на аријците.
Згора на тоа, тие ги дале нивните пари точно за ова и не се грижеле дали фашистичка Германија ќе ги врати или не. Тие очекувале супер-профити и светска доминација кој тие сигурно ги примиле одкако фашистичка Германија била поразена. Но зошто било потребно да се инвестира огромни пари и да го очекуваат поразот на фашистичка Германија? Германија имала неколку статегијски ресурси. Своите резерви ќе траеле најмногу една година или можеби година и половина во воената кампања. Сигурно, терминот е можеби повеќе на сметка на непријателските стратегијски ресури, но сепак, фашистичка Германија ќе колабира на крајот; агонијата ќе биде неколку години подолго, што всушност се случило како резултат на стратегијските ресурси на Германските алијанси (на пример, Романските нафтени резерви, кои што не биле многу големи). Што е подолга агонијата, тоа подобро ќе биде за ционистичката финансиска олигархија.
Советскиот Сојуз на чело со Џозеф Џугашвили – Сталин и неговата екипа биле одметници од Ционистичките господари кои всушност ја спонзорирале и Болшевичката револуција. Ова е причината што многу евреи биле комунисти или симпатизери и затоа, скоро секоја важна позиција на комунистичката партија во Европа и светот билa окупиранa, воглавном, од страна на Сефардските Евреи, кој скоро едногласно го подржувале комунистичкото движење, тотално контролирано од Сталин и неговата група, и со начисто им покажал Ционистите на чија страна се тие. Сите обвинувања донесени против “старите ленинисти”, служеле да се уапсат некои ленинистички криминаци, употребувајќи ја подршката од другите. Сталин разбрал дека тој би бил неспособен да го фати “бикот за рогови” и затоа ја обавувал оваа операција во неколку фази. Во нарачувањата за апсењето на “старите ленинисти”, Џозев Сталин тежнеел кон една цел – тој сакал да го земе Руското злато кое било чувано во трезорите на овие “борци за човекова среќа” во западните банки, воглавном во Американските. Борците за човековата среќа се “бореле”, генерално, со разознавањето на ОГУП кои ги истиснале од нив парите од нивните сметки. За оваа цел биле употребувани ужасни методи. Тие биле оставани сами, само откако ќе ги откриеле бројките на сметката и сумите на пари во западните банки и биле држени живи додека специјално испратените и поверливи луѓе не ја провереле точноста на информациите. Доколку е откриена измама, повеќе тортура ги чекало овие “херои” од револуцијата и не само нив, туку и нивните семјени членови.
Кога Адолф Шикелгрубер (Хитлер) дошол до моќта во Германија, Сталин започнал да ја милитаризира руската земја уште поинтензивно. Тој разбрал совршено кој бил грбот на Хитлер и дека е неизбежен престојниот конфликт. Сталин и неговиот екипаж мислеле дека нивните конкурентски аспирации за светската доминација ќе бидат мртви и закопани, но се не одело како што едната страна планирала или другата се надевала. Овие се случувањата според сценариото кое што ниту “Белите”, ниту пак “Црните” Евреи го очекувале. Сите ресурси на огромната земја ја канализирале неизбежната војна. Џозеф Сталин дури и помогнал на фашистичка Германија, снабдувајќи ја со стратегијски сиров материјал се до војната помеѓу нив и СССР што започнала на 22 Јуни 1941!
Со цел да ја присилат Американсакта влада и луѓето, кои не биле целосно контролирани од Ционистичката финансиска олигархија, да им се придружат кон активностите во ова сиво претпријатие, финансиските кругови, преку нивниот заштитник – Прецедателот Франклин Рузвелт – ја инволвирале Америка во војната кон страната на анти-Хитлеровата коалиција. Всушност, Американците ги испровоцирале Јапонците и преку обезбедувањета на ударот на американската поморска база во Перл Харбор на Хаваите. Само после ова Рузвелт можел да ја надмине изолационистичката диспозиција на Американскиот Конгрес и Сенат и започнал да го исполнунва програмот за ограбување на Европските земји. Соединетите Американски Држави пристигнале како плин, кој е поставен на оган, кој ниду вода може ја згаси таа многу “причинска” цена. Зошто е сето ова потребно? Целта е иста; да се превземе контролата над светот: на почетокот на Втората Светска Војна, С.А.Д. едвај влијале на светската политика и економија во светот. Била колонијална империја на Англија, Франција, Германија, Шпанија, Португалија и Холандија кои го контролирале светот. Британската колонијална Империја, која што била вистински монструм и го контролирала пола свет, окупирала специјални места. Скоро петстотини години магливиот Албион преовладувал над морињата и океаните, и богатството од нејзините огрмни богати колонии, од кој најбогатата била Индија, потекувајќи наназад кон Британските Острови. Можете само да замислите какво богатство има собрано во Англија во текот на петстотини години! Сепак, кога Втората Светска Војна била пред крај, Англија била во долгови кон Америка. Богатствата украдени од колониите или акумулирани над петстотини години, во просторот од само неколку воени години се појавиле во депоститите на Американските банки кои, природно, им припаѓале на Евреите. Истото се случило и со другите колонијални империи: тие истотака се нашле во истата ситуација кога Втората Светска Војна била завршена. Како додадок, поголемиот дел од Европа се појавил во рушевини и причината за ова не било националното либералено движење во овие колони, но поради империјалистичките капиталисти кои немале толку пари за одржување на нивната администрација, колонијална полиција и војска. Тие морале да ја намалат нивната активност во повеќето колонии и всушност ова е конституирано во принципелната причини за нивната неазвиснот. Всушност, жителите на овие колонии никогаш не биле среќни од колонијалните авоторитети и тука и таму дигале востанија кои биле немилосрдно потиснувани од колонијалните трупи. Па, главната причина зошто империите ги загубиле нивните колонии била нивното осиромашување како резултат на Втората Светска Војна…
Eдинствената земја која излегла од оваа војна со огромен економски бум биле Соединетите Американски Држави. Сепак, не само што направиле економски бум и богатството што го акумулирале од половина свет во оваа земја како резултат на војната, но истотака политичката позиција во светската арена се променила драматично. После Втората Светска Војна, С.А.Д. постанал водечка моќ во светот, контрабалансот кој бил Советскиот Сојуз. Анализите од овие резултати од војнта ненамерно не присилува да го поставиме следново прашање: за кого била предноста? Излегува дека тоа е предност само за американските еврејски финансиски кругови. Победникот кој го носел главниот товар од војната и најголемите човечки и економски губитоци бил Советскиот Сојуз. Според официјалните податоци, СССР платил со цена од 28 милиони човечки животи за победата над фашистичка Германија! Германците (кои истотака носат во себе и многу Словенрска крвм иако од католиците конвертирани во Германи) загубиле 9 милиони човечки животи. Сите овие жртви биле жртвувани за високите ешалони на сатанската финансова олигархија за да ја превземе контролата над економијата на планетава, особено во Европа! Контролата на економијата значи вистинска моќ над светот! Би сакал уште една работа да кажам. Ниту збор не е слушнат во светот за вистинската Голема Трагедија – смртта на 28-те милиони луѓе во СССР и уште 2 милиони Словени од Полска до Југославија, од кој мнозинството биле мирољубиви жители, жени и деца, и најголемото мнозинство биле Словените, односно Русит, Украинци и Белоруси! Светот преќутува за смртта на толкавиот број на луѓе, како ништо да не било. Како што “слободниот и демократскиот” свет преќутува за 10-те милиони луѓе кои биле убиени за време на Болшевичката Револуција во 1917 во земјите на Руската Империја! Сепак поголемото мнозинство на овие убиени или подложени на репресија, повторно, биле Руси, Украинци и Белоруси, односно Славјани! Сигурно, плановите на Ционистичките финансиери не биле 100% успешни: тие биле во неможност да го уништат Советскиот Сојуз и да ги казнат во потполна мера одметниците како Сталин, кои се дигнале против нивната моќ.
Сепак, казната на нивните колеги-Евреи не била најбитната цел на нивната политика во врска со Русија. Биле желни за потполно уништување на генетската основа на Рускиот нардод со цел да би се спречилна нивната евентуална преродба, бидејќи само Русите можат да ги сопрат со својот победнички марш над планетава. Сите предвидувања се одредиле точно за Русија како центар на идниот просперитет за целото човештво, што би значело загуба на моќта и богатство на социјалните паразити! Интересно е што тие успеале во релевантно бунтовиот Џозев Џугашвили и неговата банда да ги присилат да работат за нивните интереси.
Генералштабот на фашистичка Германија го елаборирал планот “Барбароса” што може да преведе и како “Руски варварин” (или пак – Barbarossa means “red beard” in Italian – Словените или Варварите имале меѓудругото и изразити црвени коси), според кој фашистичка Германија планирала да уништи 50% од поразените Славјани физички, и да ги стерилизира останатите 50% и да ги конвертира во робови!
Хитлер знаел за Сталиновите планови и му нанел провокативен удар неколку недели порано за разлика од офанзивните планови на Советскиот Сојуз. Ова била главната причина зошто Советскиот Сојуз претрпел огромни загуби во човечки животи и милитарна опрема за време на првите неколку месеци од војната. Сталин сметал дека Хитлер никогаш немал да започне војна на два фронта, што било комплетна стратегијска и тактичка лудост и Сталин не го сметал Хитлер за лудак, и, според тоа, очкувал да ја нападне Велика Британија. Хитлер не бил луд, тој перфектно ги разбрал сите “шармови” на дво-фронталната војна, но тој немал друг избор! Ако започнел милитарна операција против Англија, Советските трупи би ги удриле Германските трупи во грб и војната за Германија ќе била брзо завршена. Меѓутоа не бил планот да се нападне Агнлија (тоа било само маска пред народ), главната цел било да се уништи Русија. Неочекуваното напаѓање на Советскиот Сојуз, Хитлер го одложил неизбежниот курс на настани за четири години, и неговата одлука чинела 28 милиони човечки животи за Советскиот Сојуз, и 9 милиони Германски. На еден или на друг начин, единствените кои профитирале биле Ционските прекуморски финансиери: настаните се развивале онака како тие очекувале: Сепак, тие не очекувале дека Советскиот Сојуз би го издржал и преживеал тој удар. Згора на тоа, тие никогаш не можеле да замислат во нивните најужасни кошмари дека Советските трупи од кои мнозинството ги сочинувале Словените, не само што го издржале Германскиот удар, но, истотака го стопирале Хитлер и неговите сојузници и започнале да ги уништуваат нивните армии една по една. Овој радикален пресврт се случил на источниот фронт во 1942 и Германските трупи започнале да ги губат териториите што тие ги окупирале. Господата Шив и Ротшилд очигледно не го очекувале таквиот тек на настаните: тие се надевале дека Германските трупи ќе го поразат Советскиот Сојуз и на тој начин, да ги ослабат нив така што “сојузниците” лесно би се пресметале со нив. Ционистичката финансова олигархија била жедна да ги казни одметниците од меѓу нив имало и Eвреи од Советскиот Сојуз и од другите Европски земји, што се дигнале против нивната моќ, и, конечено, да ја достигнат светската доминација, која што неуспеале да ја остварат и после Болшевичката (Ционистичката) револуција во 1917.
Сталин бил вознемирен и параноичен до крајот на животот, меѓутоа тој воопшто не бил наивен и глуп. Неговата фобија и параноја биле сосема оправдани бидејќи самиот совршено знаел со какво зло ќе треба да се справува до крајот на животот. Сепак на крајот е отруен од страна на Берија.
Адам Волинец
