Сегашната криза во односите на Русија со Западот не е поврзана со гасот или економијата во целина. Тоа се цивилизациски и геополитички процеси, а економијата и енергетиката се споредни додатоци, вели рускиот филозоф и геополитичар Александар Дугин.
Од цивилизациска гледна точка, ова е идеологијата на демократите од администрацијата на Бајден. Тоа е сојуз на ултраглобалисти со неоконзервативци и либерални јастреби. Тие го видоа униполарниот свет, глобалната либерална идеологија и хегемонија на Западот, како се уриваат и се подготвени на сè – дури и Трета светска војна, некако да го спречат тоа.
Глобалистите имаат многу непријатели – популизам (вклучувајќи го и Трамп), конзервативизам, политички ислам итн. Но, само две сили имаат потенцијал вистински да ја оспорат нивната хегемонија. Тоа се Русија и Кина. Русија е воен гигант, Кина економски.
Тука стапува во игра геополитиката. За Бајден е важно да ја оттргне Русија од Европа, која се стреми кон автономна политика. Оттука и украинскиот проблем и ескалацијата во Донбас. Русија и Путин се демонизирани на секој можен начин, обвинети дека се подготвени за инвазија. Вашингтон се однесува како тоа веќе да се случило. Оттука и санкциите, па дури и веројатните превентивни воени акции во Донбас. Бидејќи сите на Запад се сигурни за руска инвазија, секоја украинска воена операција во Донбас поддржана од НАТО ќе изгледа како одбрана. Во исто време, се претпоставува дека медиумската кампања започната против Русија ќе го спречи нејзиниот соодветен одговор. И ако тоа не го спречи, тогаш односите на Москва со Европа во секој случај ќе бидат прекинати.
Споровите околу гасот и Северниот тек 2 служат само како техничка алатка за позициско војување.
Така е и со Кина. Бајден создаде антикинески сојуз со англосаксонските земји (Австралија, Британија) AUCUS и QUAD со азиските – Јапонија, Индија. Камен на сопнување е Тајван (како Украина во случајот со Русија). А целта е да се наруши економската експанзија на Кина во проектот „Еден појас, еден пат“.
Сојузот меѓу Русија и Кина и комбинацијата на намерите на Русија да го обнови „големиот простор“ со кинескиот проект „Еден појас – еден пат“ во интегралниот проект Голема Евроазија, значи неповратен крај на западната хегемонија. Последните средби меѓу Путин и Си Џинпинг не оставаат сомнеж дека Голема Евроазија е сериозен проект и дека е донесена одлука. Оттука и лудиот напад на ултралибералниот и глобалистички Сорос врз Кина.
Сето тоа е класична геополитика, која буквално ги повторува атлантистичките проекти од Макиндер до Бжежински. Море (либерали, глобалисти) против земја (Евразија).
Во исто време, на Русија и Кина би можеле да им се придружат и други:
Латинска Америка, исламскиот свет, Африка (каде што Русија и Кина почнаа да ги чистат европските марионетски режими) и самата Европа (која се изморува од атлантизмот).
Засега на страна се само Индија (поради конфликтот со Кина и Пакистан) и Јапонија (која се уште е под строга контрола на САД), како и голем број глобалистички марионети.Тоа нужно влијае и на идеологијата. Сите оние кои се противат на американската хегемонија и несмасниот обид на Бајден да го спаси униполарниот модел (во духот на „Лигата на демократиите“) почнуваат да се дистанцираат од либералната догма, особено во нејзината модерна целосно одбивна и патолошка форма (со легализација, па дури и агресивно тоталитарно наметнување на ЛГБТ + , геј бракови и други перверзии, како и директна закана за префрлање на контролата на вештачката интелигенција, што се сведува на постхуманистички проекти кои активно ги промовира BIG TECH). Ако на ова се додаде неуспехот на политиката за борба против КОВИД-19, сомнителните вакцини (најчесто поништени од Омикрон), неоправданите и лошо организирани затвори, пасошите на Орвел за ковид и тоталниот систем на надзор, тогаш очигледно е дека колапсот на либерализмот е поблиску од кога било.
Успесите на бунтовните камионџии од „Конвојот на слободата“ во Канада, кои го принудија либералниот глобалист Трудо да се крие срамно, и зголемената популарност на кандидатите против Макрон во Франција (сите – од Земур и Марин Ле Пен до Меланшон – со антилиберални и анти-НАТО позиции) се само некои од симптомите на глобалниот процес: крајот на атлантската хегемонија.
Денес, Русија симетрично одговара на жарот на атлантизмот што умира од позицијата на евроазиската геополитика, спротивставувајќи се на мултиполарноста на глобализмот и алтернативните цивилизациски вредности на либерализмот: традиционалните. Наместо ЛГБТ – традиционално семејство (напишано со Уставот). Наместо индивидуализам – народот и неговиот историски идентитет итн.
Кина генерално го поддржува пристапот на Москва. Пекинг, исто така, се спротивставува на глобализмот и западната хегемонија и ги брани сопствените – овој пат кинеските – вредности.
Сето ова јасно се гледа во тезите на последната средба на Путин со Си Џинпинг:
Москва и Пекинг имаат намера да се спротивстават на секое нарушување на нивниот суверенитет. Русија и Кина го земаа предвид фактот дека Бајден создаде антикинески блокови и активирање на НАТО во Источна Европа и имаат намера да се спротивстават;
Лидерите на двете земји индиректно ги обвинија Соединетите Држави за биолошки тероризам („Биолошката воена активност на САД“ се нарекува закана).
Пекинг ја поддржува Москва во Источна Европа, а Москва го поддржува Пекинг во Индискиот и Тихиот Океан. Путин отворено изјави: „Тајван е твој“ (Си Џинпинг си промрморе: „Во тој случај Украина е твоја“). Двете земји ветија дека ќе го зачуваат полицентричниот модел на светскиот поредок (вака треба да се сфати декларацијата за лојалност кон принципите на мирот во Јалта и ОН).
Се случи руско-кинеско-евроазискиот блок. Сите други земји мора да одлучат со кого се: со распаѓачката агресивна и целосно нарушена американска хегемонија или со блок земји (вклучувајќи ги Русија, Кина, Иран, Пакистан, Белорусија, Северна Кореја, Венецуела, Куба, Никарагва, Сирија, Мали, Централноафриканската Република, Буркина Фасо, Гвинеја и делумно Турција, Аргентина и Бразил) кои се спротивстави на тоа во име на зачувување на државниот суверенитет и цивилизацискиот идентитет.
Иднината е, се разбира, на страната на мултиполарноста, што значи Евроазија. Либералите беа измамени од сопствените успеси, кои не можеа да ги консолидираат и одржат по падот на СССР. Светската империја не е така изградена.