Изгубената генерација – вака пишуваа Ерих Марија Ремарк, Ернест Хемингвеј и многу други за млади луѓе кои учествувале во Првата светска војна, кои морале рано да ја видат смртта и да убијат.
Но јас сепак мислам дека тоа беше на свој начин среќна генерација, на која и беше судено да ја научи вистината и смислата на животот, не само во улога на надворешни набљудувачи, туку и во улога на креатори и учесници во големи пресврти, туку како креатори и учесници на големи превирања, за време на кои сите површни и секундарни работи изумираат и остануват само вечните природни вистини кои создаваат благопријатна почва за раѓањето на Надчовекот.
А изгубената генерација е генерација Пепси, генерација на ситост и сепозволеност што ја гледаме сега, генерација на луѓе кои не знаат што значи да се живее реално.
Се надевам дека моменталните глобални промени што сега започнаа во светот ќе ја вратат руската нација и сите Словени на разбирањето дека животот е борба, а сè друго е постоење. И сфаќајќи го ова, Словените, вовлечени во вителот на претстојните тешки искушенија, уште посигурно ќе си постават големи цели и уште порешително ќе се борат за нивно достигнување, а една од таквите цели, за кое времето дојде, е создавањето на конфедерална словенска унија на принципите на словенскиот социјализам!
П.С. Моите соработници од Балканот понекогаш ме замолуваат да објавам некои од моите фотографии од Донбас, за тогаш тие да можат малку да ги тролаат своите локални прозападни либерали. Па, пријатели, издржете – Новорусија, ЛПР, јуни 2015 година.
Андреј Родионов