По Втората светска војна, не сите нацисти беа осудени за злосторства против човештвото. Некои живееја долго и мирно под друго име и променета биографија. Многумина беа важен извор на информации за Советскиот Сојуз за време на Студената војна, поради што ЦИА долго време го криеше своето минато од сопствените власти.
Гестапо без прекор
Документите, кои беа откриени за судбината на нацистичкиот генерал Франц Јозеф Хубер , шефот на Гестапо во Виена, медиумите ги коментираа во пресрет на 60-годишнината од судењето на „архитектите на холокаустот“, шефот на тајна полиција, Адолф Ајхман.
Фото на нацистичкиот генерал Франц Јозеф Хубер, шефот на Гестапо во Виена
Хубер беше еден од СС кој за разлика од Ејмах не мораше да се крие. Не само што успеа да избегне судење, туку и многу удобно помина дел од својот живот. Последните години од животот ги помина дома, во родниот Минхен со семејството и под своето име. Ова во голема мера се должи на фактот дека тој им помагаше на западните разузнавачи за време на Студената војна .
„Иако сме свесни за опасностите што можат да произлезат од регрутирање на генерал на Гестапо, ние исто така веруваме дека Хубер може да има корист за организацијата“, се вели во белешката на ЦИА од 1953 година.
Пред неговото апсење во 1945 година, тој успеа да воспостави врски со Источна Германија, корисни за Вашингтон, и стана угледен член на БНД и ЦИА против Русија. Хубер беше под истрага две години, по што беше ослободен и испратен во „Организацијата Хелена“ – група поранешни нацистички разузнавачи кои работеа под надзор на ЦИА.
Дневникот на човекот СС откри една долго чувана тајна: Започнува ископувањето на нацистичкото злато
По 20 години, нацистичкото минато на толку почитуван соработник започна да го оптеретува раководството. Не можеа да го отпуштат, затоа што тогаш ќе требаше да ја откријат неговата биографија. Затоа го испратија на платено отсуство. Тој се пензионираше во 1967 година и доби државна пензија уште осум години, сè до неговата смрт на 73-годишна возраст.
Рај за нацистите
Во 1970-тите, во медиумите протекоа информации дека со помош на ЦИА, поранешни службеници на СС на високи позиции се преселиле во САД, издавајќи налози за убиство на стотици илјади луѓе. Во тоа време, законот за слобода на информации стапи на сила и огорчената јавност побара објаснување.
Во 1979 година, Министерството за правда формираше оддел за специјални истраги – организација „за фаќање на нацистите“. Нејзините задачи вклучуваа фаќање и протерување на оние кои учествуваа во репресијата, а потоа паднаа под покровителство на ЦИА.
Раководството на специјалната служба го демантираше сомневањето на секој можен начин и не ги споделуваше информациите, па истражителите мораа да завршат одлична работа. Тие мораа да ги наведат сите промени во биографијата на нацистите, кои со децении живееја во САД под различни имиња и на прв поглед не се разликуваа од обичните Американци.
Во 2006 година, Министерството за правда објави извештај на 600 страници во кој се наведува дека ЦИА организирала нови животи за СС офицери, одговорни за убиството на илјадници луѓе. Документот, кој тие го подготвуваа шест години, а потоа го криеја уште четири години, откри многу пострашни тајни на американските специјални служби отколку што се знаеше претходно.
„Америка, која се позиционираше како прибежиште за бегалците, стана безбедно прибежиште и за џелатите“, се вели во извештајот.
Како пример, тие ги наведоа приказните за десетици високи функционери на Третиот рајх , кои избегнаа казна благодарение на ЦИА. Дури по многу години тие беа изведени пред лицето на правдата, лишени од лажно државјанство и екстрадирани во судовите на другите држави.
На ЦИА и требаше помош против Советскиот сојуз. Федералното биро за истраги (ФБИ) беше склоно кон регрутирање на поранешни нацисти. Според мислењето на водачите од тој период, придобивката од таквиот персонал во конфронтацијата со Русија го надминува чувството за морал.
Нацистите работеа на разни работи, од подготовки за можна руска инвазија и консултации со Белата куќа за советската политика до потрага по скриени значења на советските поштенски марки.
Еден од „консултантите“ беше Литванецот Александрас Лилеикис .
ФОТО Александрас Лилеикис
Одделот знаеше за неговата вмешаност во егзекуцијата на 60.000 Евреи, но во 1952 година беше регрутиран во Источна Германија. Шпионирал за 1.700 долари годишно и две кутии цигари месечно. Тие му помогнаа да се пресели во Масачусетс, каде што живееше мирно уште 40 години, сè додека Министерството за правда не го откри неговото нацистичко минато.
ЦИА се обиде да одолее на истрагата, но Лилеикис беше осуден, лишен од државјанство и во 1996 година прогонет во Вилнус. Литванските власти не го завршија процесот, бидејќи воениот злосторник почина во 2000 година. Тој напиша мемоари во кои ги негираше обвинувањата дека им помагал на нацистите и ги убивал Евреите.
Тајна биографија
Еден од високите нацистички службеници во службата на ЦИА беше Ото фон Болшвинг . Бил аристократ, зборувал неколку јазици, дипломирал на Лондонската школа за економија, станал член на Националистичката германска работничка партија (НСДАП) во 1932 година, а потоа работел за Гестапо. Тој соработуваше со шефот на „европскиот оддел“, Адолф Емаих, и помогна во пишувањето на програмата за истребување на Евреите.
ФОТО Ото фон Болшвинг
Кога го почувствувал исходот на војната, заминал во Австрија, каде што се поврзал со подземјето и сојузничката команда. Тој беше опишан многу позитивно: „тој материјално им помагаше на американските војници додека напредуваа низ западна Австрија“. Покрај тоа, „за време на окупацијата, Болшвинг лично заробил повеќе од 20 високи функционери на нацистите и СС и раководел со патролите што заробиле уште повеќе“.
Во 1946 година, „Организацијата Хелена“ ја известила американската разузнавачка служба за настаните на истокот. Се верува дека тогашната администрација не се сомневала во неговата „соработка“ со Ајхман.
Кога израелскиот „Мосад“ објави лов на нацистите, болшевиците им се обратија на Американците за помош. Организирано му е заминување во САД.
Нацистот имаше високи позиции во меѓународните корпорации во САД. Сепак, сè се смени 25 години подоцна. Поведени се постапки. Болшвинг ги негираше сите обвинувања, убедувајќи ги медиумите дека за време на војната работел во Дирекцијата за стратешки услуги, претходница на ЦИА.
Додека Министерството за правда го подготвуваше случајот, поранешниот нацист беше во дом за стари лица, имаше прогресивна амнезија и невролошки заболувања. Намерата да се лиши лице кое веќе не може да разбере ништо од државјанство и да го депортира се сметаше за претерана. Тие добија потврда од Болшвинг – дека беше нацист и служеше во трупите на СС. Почина на 72-годишна возраст во Калифорнија.
Колку СС-мажи и членови на Гестапо избегнаа казна и најдоа засолниште во САД, нема да откриеме наскоро. Според некои истражувачи, само во американската разузнавачка служба работеле околу илјада нацисти.